در جلسه ی امتحان عشق من مانده ام و یک برگه ی سفید یک دنیا حرف نگفتنی ودلتنگی.........
درد دل من ذر این کاغذ کوچک جا نمیشود
در این سکوت بغض الود................
قلب کوچکی هوس سرسره بازی میکند
و برگه ی سفیدم عاشقانه قطر ه ای به اغوش می کشد
عشق تو نوشتنی نیست عزیزم
یک قلب کوچک کنار ان قلب کوچک میکشم....
وقت تمام است!........برگه ها بالا...
پریشانم
چه می خواهی تو از جانم
مرا بی انکه خود خواهم
اسیر زندگی کردی
خداوندا...
تو میدانی
که انسان بودن و ماندن
در این دنیا چه دشوار است
چه رنجی می کشد ان کس که انسان است
از احساس سرشار است!
دکتر شریعتی
در کلبه ی پر از عشق و صفایم نشسته ام
رو به اینه
گیسوانم مشکی پریشان و بلند
باد و ابروی کمال با دو چشمان خمار
منتظرت نشسته ام
لبم چون لعل می درخشد
صدایی می اید
صدای پای اسبی از دور
صدایی می اید
صدای دلنشین تو که مرا می جوید
ب میخیزم با شتاب از جانم
در کلبه را باز می کنم و لبانم...
رخ چون ماه تو را مب بینم
که سوار بر اسب سفید
با قامتی بلند و کشیده
با گلی سرخ و زیبا
به سوی من می ایی
به سوی تو دویدم
اغوش گرم و بوسه ی شیرین تو را طلبیدم
چه روزی بود ان روز
اسمان ابی
خورشید مهربان تر از همیشه
درختان تنومند و خرم
گلها خندان و شاد
نگاه تو گرم و صمیمی
و عشق زیبا تر از همیشه بود ان روز
اهنگ زندگی را ان چنان ادامه بده
که هیچ کس نداند بر تو چه گذشته!
زندگی زمانی زیباست که بدانی
فکری به خاطرت در هیاهوست!!!....
لبخند بزن بدون انتظار پاسخی از دنیا
و بدانکه روزی دنیا انقدر شرمنده می شود
که به جای پاسخ لبخند با تمام سازهایت می رقصد
قلب من می گه که هستی اما چشمام می گه تو نیستی
خیلی سخته باورم شه که تو پیشم دیگه نیستی
چشم من میگه تو رفتی اما قلبم میگه هستی
حالا که همش خیاله بذار دستاتو بگیرم
بذار تو فرض محالم با تو باشم تا بمیرم
بذار عاشقت بمونم
روزگار خوش است و تنها دل ما دل نیست یادم باشد که جواب کین را با
کمتر از مهر و جواب دورنگی را با کمتر از صداقت ندهم یادم باشد که
در برابر فریاد سکوت کنم و برای سیاهی ها نور بپاشم یادم باشد از
چشمه درس خروش بگیرم و از اسمان درس پاک زیستن یادم باشد
سنگ خیلی تنهاست باید با او هم لطیف رفتار کرد مبادا دل سنگش
بشکند یادم باشد هیچگاه لرزیدن دلم را پنهان نکنم تا تنها نباشم یادم باشد
از راستی نترسم یادم باشد زنده ام.............
اینجا من هستم؛ سکوتی محض